Tamsulosine, ook bekend als Flomax, is een medicijn dat voornamelijk wordt gebruikt om symptomen van een vergrote prostaatklier te behandelen, een aandoening die bekend staat als benigne prostaathyperplasie (BPH). Er is gemeld dat deze medicatie een significante invloed heeft op het verbeteren van de symptomen van BPH, waaronder plasklachten.
Erectiele disfunctie (ED), gedefinieerd als het onvermogen om een erectie te krijgen of te behouden, is een probleem dat vaak geassocieerd wordt met medicijnen zoals Tamsulosin. Er is discussie binnen de medische gemeenschap over de vraag of Tamsulosin erectiestoornissen kan veroorzaken. Sommige ervaringen van patiënten en onderzoeksresultaten suggereren een verband, terwijl andere dat niet doen.
Verschillende bronnen bieden tegenstrijdige informatie over de invloed van Tamsulosin op de seksuele functie. Een onderzoek door K Höfner in 1999 concludeerde bijvoorbeeld dat Tamsulosin, in een dosis van 0,4 mg eenmaal daags, geen algemene negatieve invloed heeft op de seksuele functie in vergelijking met een placebo of een ander medicijn genaamd alfuzosin. Andere bronnen noemen echter bijwerkingen zoals gebrek aan interesse in seks, moeite met het krijgen of behouden van een erectie als mogelijke gevolgen van het gebruik van Tamsulosine.
Terwijl het verband tussen Tamsulosin en erectiestoornissen nog steeds wordt betwist, is er meer consensus over andere seksuele bijwerkingen.
Deze omvatten abnormale ejaculatie, retrograde ejaculatie en verminderd ejaculaatvolume.
Deze bijwerkingen kunnen het gevolg zijn van het vermogen van Tamsulosine om de bloed-hersenbarrière te passeren en α1-adrenerge receptoren in het centrale zenuwstelsel te blokkeren.
Een meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken en open-labelonderzoeken biedt meer inzicht in deze kwestie. De studie van SW Kim in 2013 rapporteerde dat Tamsulosin effecten vertoont op verminderd libido en ED die vergelijkbaar zijn met die van een placebo. Deze bevinding suggereert dat, hoewel sommige seksuele bijwerkingen kunnen optreden, ze niet significant meer voorkomen dan bij patiënten die een placebo innemen.
In dezelfde geest hebben sommige patiënten melding gemaakt van verminderde interesse in geslachtsgemeenschap en verminderde seksuele drift of prestaties tijdens het gebruik van Tamsulosine. Deze symptomen komen echter minder vaak voor en zijn mogelijk niet direct gekoppeld aan de medicatie zelf.
Ondanks de gerapporteerde bijwerkingen suggereren sommige onderzoeken dat Tamsulosine het seksueel verlangen, de seksuele bevrediging en zelfs de erectiele functie positief zou kunnen beïnvloeden. Dit zou te wijten kunnen zijn aan de effectiviteit van Tamsulosine bij de behandeling van symptomen van de lagere urinewegen als gevolg van benigne prostaathyperplasie, wat indirect de seksuele gezondheid kan verbeteren.